Eva, de eerste vrouw die dolend in het paradijs rondliep. Omgeven door de ongerepte natuur, genietend van de pure en rauwe schoonheid. Ze kon zich verliezen tussen de planten en bomen, luisterend naar het ochtendlied van de vogels. Ze wist alles over de planten en de zaden. Wat voor bloei zou zorgen en wat voor verderf. Samen met haar metgezel Adam werkten ze zij aan zij als tuinierders om het paradijs in orde te houden en er vooral ook van te genieten. Ze waren onbevangen, open, in staat om vol te genieten van de schepping en elkaar. Zonder verwijt te zaaien.

Maar waar ze niets vanaf wist was haar eigen lichamelijke schoonheid. Het was toen nog verborgen voor de mens en iets wat vanzelfsprekend was. Het lichaam was er gewoon, maar riep geen lust of twijfels op. Vandaag de dag is dat wel anders en is het lastig om de uniciteit te zien die jij bezit. Overal om je heen komen er beelden binnen, waar je je als vanzelf mee vergelijkt. En dat is ook niet zo gek. Beelden worden opgepoetst en met een filter geplaatst, waardoor de werkelijkheid wordt verdraaid.

Hoeveel dingen kun jij opnoemen waar je niet tevreden mee bent? Door deze dingen verpesten we het denken over onszelf en gaan we ver voorbij aan hoe het ooit bedoeld is. Het wordt vandaag de dag een steeds grotere aandacht om gewoon blij te zijn met wie je bent. Laten we vandaag zonder filter en met een open blik naar onszelf en Eva kijken.

Dit was mijn inzending voor de expositie ‘Wie is Eva?’ van Fotogalerie De Gang.